Beerdiertje Tardigrada
Ondanks zijn micro-formaat is het beerdiertje een echt diertje. Het heeft 8 pootjes, ogen, zenuwen, spieren en een bek met een snuitje. Hij kan bijna 30 jaar lang extreme omstandigheden overleven.
Overal (over)leven
Het beerdiertje leeft overal om ons heen. Bijvoorbeeld tussen het mos, op stenen of dakpannen die met een beetje mos bedekt zijn. Maar beerdiertjes zijn ook aangetroffen op hoge bergen en in de diepte van de oceaan.
Handig tonnetje
Om te overleven, brengt het beerdiertje zichzelf in een soort slaapstand. Hij verschrompelt tot een klein tonnetje dat nog maar 3% water bevat. Vanuit die toestand kan hij zelfs na 30 jaar weer ontwaken, terwijl hij normaal maar enkele maanden oud wordt. Zodra de omgeving dat toelaat, komt hij weer ‘tot leven’. Een paar waterdruppels zijn genoeg.
Vulpenstekelstrandbeerdiertje
Op dit moment zijn er 18 soorten beerdiertjes bekend in Nederland. Maar dit zijn er waarschijnlijk een stuk meer. Heb je wel eens gehoord van de soort Batillipes pennaki, in het Nederlands het vulpenstekelstrandbeerdiertje. Een naam die gegarandeerd voor een Scrabble overwinning zorgt, maar niet onlogisch. Deze beerdiertjes komen namelijk op stranden voor in de bovenste zandlagen. De rest van de naam verwijst naar een stekelig buisje dat eruit ziet als de punt van een vulpen, waarmee het beerdiertje algen opzuigt.
Beerdiertjes in de ruimte
In 2007 werden tardigrades de eerste dieren die een onbeschermde ruimtereis overleefden. Tijdens een missie van 10 dagen buiten de atmosfeer van de aarde lieten onderzoekers zien dat beerdiertjes in staat waren om de kou, extreme straling en vacuüm te weerstaan, en zelfs na hun terugkeer weer tot leven te komen. Dit maakt deze microben uniek en een belangrijk onderzoeksobject voor toekomstige ruimtevaartmissies.
Meer leren over microben?
In ARTIS-Micropia kun je beerdiertjes in het echt zien onder de microscoop. Maar er zijn ook twee gigantische beerdiertjes te vinden in het museum die perfect zijn voor een leuke selfie. Kom je langs?